Άσχημα τα πράγματα...

Φτάνω στο ιατρείο μαζί με τον άντρα μου. Μπαίνω στο γραφείο του γιατρού και αρχίζουμε τη συζήτηση για την εβδομάδα που πέρασε. Αν ένιωσα κάτι περίεργο, αν είχαν αλλάξει τα συμπτώματα εγκυμοσύνης-για την ακρίβεια αν είχα συμπτώματα εγκυμοσύνης πλην της αποστροφής μου στον καφέ-και φυσικά δεν έμειναν ασχολίαστοι οι φόβοι μου για τη συνέχιση της εγκυμοσύνης.

"Σκέφτομαι τόσες μέρες πολύ σοβαρά μήπως θα ήταν καλύτερο να διακόψω την εγκυμοσύνη..." Βλέπω το γιατρό αμέσως να παίρνει το θυμωμένο του ύφος και να απαντάει κοφτά και με σιγουριά "ΟΧΙ!". "Μα...", λέω. "Μα, τίποτα. Θα συνεχίσουμε κανονικά. Εγώ σου είπα πιθανότητες. Δε σου είπα ότι θα σου συμβεί σίγουρα, ούτε το πότε θα γίνει αυτό-αν τελικά γίνει-ούτε σε ποιο βαθμό ούτε τίποτα. Θα συνεχίσουμε κανονικά." "Μα...", ξαναλέω. Αφού είδε ο γιατρός ότι εγώ θα το πω αυτό που θέλω, γύρισε στον άντρα μου "Μην την αφήσεις να το κάνει! Κ αν όλα πάνε καλά στο τέλος; Και λες τι πήγα να κάνω; Τότε; Ουφ... Κοίταξε να δεις. Θα συνεχίσουμε και αν είναι κάτι να μην πάει καλά, άσε τη φύση να το κάνει. Υπάρχουν γυναίκες με το ίδιο πρόβλημα που έχουν φέρει σε πέρας την εγκυμοσύνη. Μην διακόψεις, σε παρακαλώ."

Η σιγουριά του μου έδινε δύναμη κ εμένα. Ο άντρας μου ήταν από την αρχή της άποψης να συνεχίσουμε την εγκυμοσύνη, όσους ενδοιασμούς κ αν είχα εγώ. "Μα, γιατρέ... φοβάμαι για όλα αυτά που ίσως έρθουν." "Το είπες και μόνη σου! Ίσως! Πάμε να κάνουμε τον υπέρηχο να ακούσουμε την καρδούλα, και θα τα συζητήσουμε μετά πιο ήρεμα."

Μπήκαμε λοιπόν στο δωμάτιο της εξέτασης και κάνοντας τον υπέρηχο, είδα κάτι το περίεργο. "Γιατρέ... Ο σάκος μου γιατί είναι μακρόστενος σα λουκάνικο; Στρογγυλός δεν πρέπει να είναι;" "...Ναι." "Συμβαίνει κάτι το μη φυσιολογικό;" "Η εικόνα που έχουμε, δεν είναι καλή. Καταρχήν, σήμερα που είσαι στην 7η εβδομάδα θα έπρεπε να ακούσουμε την καρδιά. Και απ'όσο βλέπεις, δεν έχει καν δημιουργηθεί το έμβρυο. Ούτε η εικόνα του σάκου είναι καλή. Σύμφωνα με τις μετρήσεις που κάνει το μηχάνημα, ενώ στην πραγματικότητα βρίσκεσαι στην 7η εβδομάδα, ο σάκος σου έχει μήκος της 9ης εβδομάδας. Δεν είναι καλή η εικόνα. Εγώ ήμουν αυτός που επέμενε να συνεχίσεις, όμως... Νομίζω πως σιγά σιγά θα έρθω με το μέρος σου. Ντύσου κ έλα να συζητήσουμε."

Τα έχασα... Εγώ που φοβόμουν όλα αυτά, πάγωσα μόλις μου είπε ότι δεν είναι καλά τα πράγματα. Τι εννοεί ότι θα έρθει με το μέρος μου; Το παιδάκι μου, γιατί δεν έχει δημιουργηθεί; Τι συμβαίνει; Έχω κάποιο πρόβλημα εγώ; Δεν θα μπορώ να κάνω παιδιά; Όλα αυτά τα σκεφτόμουν μέχρι να ντυθώ και να κάτσω στην καρέκλα απέναντί του για να συζητήσουμε.

"Όπως σου είπα και νωρίτερα, αν κάτι δεν είναι να πάει καλά, θα το κάνει η φύση από μόνη της. Η εικόνα που έχω είναι πως το ινομύωμα ήδη από την 7η εβδομάδα πιέζει τόσο πολύ το σάκο που έχει χάσει και το σχήμα του. Και που δεν έχει αφήσει και το έμβρυο όχι απλά να αναπτύξει τα ζωτικά του όργανα αλλά και να δημιουργηθεί. Πριν, ήμουν με το μέρος του άντρα σου, δε θα σε άφηνα να διακόψεις. Τώρα όμως, με την εικόνα που έχω, σου λέω ότι δεν είναι καλά τα πράγματα." "Δηλαδή, θέλεις να μου πεις ότι έχω κάποιο πρόβλημα και δε μπορώ να κάνω παιδάκι;" "Όχι βέβαια! Είναι πάρα πολύ νωρίς για να βγάλουμε αυτό το συμπέρασμα. Με την πρώτη παλίνδρομη κύηση, δε μπορούμε να πούμε κάτι τέτοιο. Παλίνδρομη είναι η κύηση όταν ο σάκος αναπτύσσεται αλλά το έμβρυο όχι. Αυτό βλέπω και για σένα."  "Και τι πρέπει να κάνουμε τώρα;" "Κάνε μια εξέταση β χοριακής και αύριο για να δούμε το αποτέλεσμα. Να το συγκρίνουμε με την προηγούμενη εξέταση. Έλα από το ιατρείο ή πάρε με τηλέφωνο μόλις έχεις το αποτέλεσμα και αναλόγως βλέπουμε πως θα συνεχίσουμε. Και φυσικά, αν δεις κάτι το μη φυσιολογικό μέχρι να μιλήσουμε στο τηλέφωνο, με καλείς ΑΜΕΣΩΣ!"

Φύγαμε και ανακοινώσαμε τα άσχημα στους γονείς μας. Ανάμεικτα συναισθήματα. Εκεί που περίμεναν οι μεν το πρώτο τους εγγόνι και οι δεν το δεύτερο, ξαφνικά ήμασταν αντιμέτωποι με κάτι το οποίο ακόμα δεν ξέραμε. Εγώ ήμουν που ήμουν με σκέψεις και αμφιβολίες από πριν, τώρα δεν ήξερα τι να σκεφτώ. Προσπαθούσα να ηρεμίσω, μήπως τελικά κάποιο λάθος είχε γίνει και την επόμενη με τα αποτελέσματα των εξετάσεων ο γιατρός θα έβλεπε το λάθος του και έτσι θα συνέχιζαν όλα κανονικά; Τόσες μέρες σκεφτόμουν να διακόψω, όταν όμως έφτασα κοντά σε αυτό, δεν ήθελα με τίποτα...

Ανακοίνωση: Είμαι έγκυος!

Δεν αντιστάθηκα τελικά! Ήθελα και να φάω μια ωραιότατη βάφλα αλλά κ να μιλήσω στον καλύτερό μου φίλο!

Βγήκαμε λοιπόν, εγώ δεν μιλούσα κ πολύ. "Τι έχεις εσύ και δε μιλάς σήμερα; Τι βάφλα να πάρουμε; Σοκολάτα που σου αρέσει,ε;" "Μπα... Διάλεξε εσύ σήμερα. Εξάλλου εγώ δε θέλω να φάω. Μια μπουκίτσα μόνο" "Ναι καλά, σε ξέρω. Μια μπουκιά όλη τη βάφλα, τέτοια υπογλυκαιμία πια;" "Εμ, όχι. Μια μπουκίτσα, μια πιρουνίτσα, πως να το πω; Δε θέλω άλλο. Θα πιω ένα τσάι" "Είσαι άρρωστη;" Τώρα, σκέφτηκα μέσα μου, θα σε κουφάνω! "Όχι καλέ, δεν είμαι άρρωστη. Η εγκυμοσύνη δεν είναι αρρώστια. Οπότε, έγκυος είμαι, όχι άρρωστη"

Βλέπω ξαφνικά το φίλο μου να μένει ανέκφραστος. Με κοιτάζει. "Έχεις επεξεργαστεί τα δεδομένα που σου έδωσα;", ρωτάω. Καμία απάντηση. "Ωραία, να το πω με περισσότερη λεπτομέρεια... Την ώρα που μου έστειλες μήνυμα να μου πεις ότι η αδερφή σου γέννησε, μόλις είχα κάνει τεστ εγκυμοσύνης. Είμαι έγκυος!"

Αφού λοιπόν έρχεται πάλι σε επαφή με το περιβάλλον, εξηγώ πάλι όλα αυτά που μου είπε ο γιατρός. Στο μεταξύ, η σύμβασή μου ανανεώθηκε για ένα 3μηνο -και πάλι! Ο φίλος μου, με 3 ανηψάκια, ήξερε αρκετά πράγματα γύρω από μια εγκυμοσύνη. Ήταν εκείνος που τόσα χρόνια που με ξέρει, με ρώταγε συνέχεια αν πήγα σε γυναικολόγο. Κ όλο έβρισκα μια δικαιολογία, κ όλο επέμενε. Κ φυσικά, άρχισε τον εξάψαλμο όταν του είπα τι συμβαίνει: "Τόσα χρόνια δε σου το λέω; Αλλά όταν μιλάω εγώ, δε με ακούει κανείς!" "Πάει τώρα, ό,τι έγινε έγινε... Δε βοηθάει σε κάτι αυτό τώρα" "Δε βοηθάει; Καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο θα είναι; Ότι πιθανόν να θέσεις κ τη ζωή σου σε κίνδυνο; Ενώ αν το ήξερες..." "Αν, αν, αν. Τι νόημα έχουν οι υποθέσεις; Από εδώ και πέρα τι γίνεται. Κ εγώ φοβάμαι. Για όλα. Και για την εγκυμοσύνη, και για τη γέννα, και για το ινομύωμα και για όλα. Αλλά ο γιατρός μου είναι φοβερός και έχει καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη μας." "Όλα θα πάνε καλά...", μου απαντάει και βλέποντάς με βουρκωμένη αλλάζει συζήτηση.

Οι μέρες κυλούσαν, ανυπομονούσα να έρθει η μέρα που θα πάω πάλι στο γιατρό-ποιος εγώ που δεν ήθελα να πάω ποτε. Η καθημερινότητά μου μπορεί να είχε κάποιες αλλαγές αλλά άρχιζα κ εγώ να αλλάζω αυτόματα! Σκεφτόμουν πια όχι μόνο για μένα αλλά και για το μωράκι μου. Μια διαδικασία που πραγματικά δε χρειάστηκε το παραμικρό να κάνω εγώ. Ένα "κλικ" στο μυαλό.

Σκεφτόμουν όλα αυτά που μου είπε ο γιατρός κάθε μέρα. Από τη μια έλεγα πως δε θα είναι τίποτα, από την άλλη φοβόμουν, δεν ένιωθα έτοιμη να γίνω μαμά, αλλά πάντα οι σκέψεις μου κατέληγαν στο ίδιο σημείο: Το ινομύωμα. Μα πως δεν είχα καταλάβει τίποτα; Δεν σας κρύβω ότι ακόμα κ χάρακα πήρα και μέτρησα 6x8 εκατοστά κ το ζωγράφισα πάνω μου για να δω πόσο είναι! Ο γιατρός όμως μου είπε πως πρέπει να είμαι ήρεμη. Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει για καλό.

Με τις σκέψεις αυτές πέρασε ήδη η εβδομάδα που τόσο πολύ περίμενα. Και ήρθε η μέρα να ακούσω την καρδιά της ψυχούλας μου! Όμως, δεν ήταν τελικά τα πράγματα όπως τα περίμενα...

Επιστροφή στην καθημερινότητα

Η επόμενη μέρα, ήταν μια συνηθισμένη μέρα. Έτσι νόμιζα. Σαφώς κ υπήρχαν κάποιες αλλαγές, αλλά δεν περίμενα κανείς στο γραφείο να τις προσέξει! Έκανα λάθος όμως.

Εδώ και μέρες, πριν ανακαλύψω πως είμαι έγκυος, είχα μια αποστροφή στον καφέ. Έφτιαχνα καφέ το πρωί στη δουλειά, και ζήτημα αν θα έπινα τον μισό μέχρι να σχολάσω. Επίσης, νύσταζα συνεχώς και κουραζόμουν χωρίς να κάνω τίποτα. Πλέον ήξερα γιατί συνέβαιναν όλα αυτά, αλλά εκτός από τον συνάδελφο-προϊστάμενο στο υποκατάστημα της εταιρίας που δουλεύω, με τον οποίο εκτός από επαγγελματική έχουμε πλέον και οικογενειακή σχέση, δεν ήθελα να το μάθει κάποιος άλλος στο γραφείο.

Περίμενα λοιπόν να μείνουμε μόνοι μας στο γραφείο για να του μιλήσω. "Θέλω να σου πω κάτι" "Τι έγινε;" "Μην ανησυχείς. Δηλαδή έγινε κάτι, αλλά δεν είναι ανησυχητικό. Βασικά... Είμαι έγκυος!" "Τι είσαι; Δηλαδή τώρα είσαι έγκυος;" "Εεεεε, ναι!" "Μπράβο! Τι ωραία! Αυτά είναι ευχάριστα!" "Ναι, είναι ευχάριστα... Αλλά πρέπει να με βοηθήσεις λίγο..." "Σε τι ακριβώς;" Του εξήγησα λοιπόν τα νέα για την εγκυμοσύνη αλλά και ότι λόγω του ινομυώματος θέλω να δείξει μια κατανόηση στο ωράριό μου. Ευτυχώς για την περίσταση, η δουλειά μου απαιτεί να κάθομαι σε ένα γραφείο ένα 8ωρο. Είμαι όμως η μόνη γυναίκα, οπότε οι άντρες συνάδελφοί μου κάποια γυναικεία θέματα δε μπορούν να τα κατανοήσουν.

"Από μένα ξέρεις ότι έχεις όποια βοήθεια θέλεις!" "Απλά, αν δε νιώσω καλά ή αν στην πορεία έχω άλλα συμπτώματα εγκυμοσύνης, ζητάω μια κατανόηση! Έστω να φύγω για λίγο" "Κάλυψη έχεις. Μην πεις τίποτα όμως σε κανέναν άλλο στο κεντρικό κατάστημα. Τελειώνει κ η σύμβασή σου τώρα, μήπως και σου ανανεώσουν!"

Έτσι κ έγινε! Δεν είπα τίποτα σε κανέναν, όμως οι υπόλοιποι που δουλεύαμε μαζί στο υποκατάστημα, ειδικά ο ένας όπου η γυναίκα ήταν ήδη έγκυος, παρατηρούσε κάποιες αλλαγές... Και τη μία μου την είπε: "Δεν πίνεις καφέ;" "Μπα μωρέ, δε θέλω. Θα φτιάξω ένα τσάι." "Άντε φτιάξε κ έλα να κάνουμε ένα τσιγάρο να πούμε καμιά βλακεία πριν ξεκινήσουμε δουλειά" "Μπα μωρέ, το έκοψα." "Α... έκοψες το τσιγάρο και τον καφέ... Μάαααλιστα..." Χαμογέλασα, έφτιαξα το τσάι μου κ έκατσα στο γραφείο μου. Εκείνος έκανε το ίδιο. Χαμογέλασε, κι αλλάξαμε θέμα συζήτησης.

Πως δεν το είχα σκεφτεί; Το νούμερο ένα που θα παρατηρούσαν θα ήταν το κάπνισμα! Αλλά δεν πρέπει να κάνω. Βασικά, κάπου κάπου ήθελα ένα τσιγάρο κ ζητούσα από τους καπνιστές του γραφείου(κρυφά βέβαια γιατί ο άντρας μου θα με σκότωνε) αλλά μόλις έκανα το μισό με έπιανε μια αηδία και το πέταγα.

Ο άντρας μου και η μαμά μου με έπαιρναν εναλλάξ τηλέφωνο-γιατί είχαν συνεννοηθεί και ήξεραν ότι θα αρχίσω να εκνευρίζομαι αν με έπαιρνε συνεχόμενα ο ένας από τους δύο- να με ρωτήσουν τι κάνω. Πως είμαι. Ζαλίζομαι; Έχω τάσεις εμετού; Και μετά από μια ώρα πάλι τηλέφωνο και ερωτήσεις με τη σειρά.

Εγώ... Δεν μπορούσα να συνειδητοποίησω ότι μέσα μου δημιουργείται μια ψυχούλα. Πως όλο αυτό το θαύμα της δημιουργίας γινόταν μέσα στο σώμα μου. Στην κυριολεξία μια ψυχούλα έπαιρνε σάρκα και οστά μέσα στο σώμα μου. Η διάθεσή μου ήταν καλή, προσπαθούσα να είμαι προσεκτική στις κινήσεις μου και δεν μπορούσα να περιμένω την ώρα που θα πήγαινα και πάλι στο γιατρό για να ακούσω αυτό το "τικ τακ", την καρδιά του μωρού μου! Ευτυχώς μέχρι τώρα, πέρα από την υπνηλία και την κούραση, δεν είχα κανένα άλλο σύμπτωμα.

Μόνο που ήθελα τόσο μα τόσο πολύ να φάω κάτι γλυκό! Όμως ο γιατρός δε με άφηνε... Αλλά πως να πω όχι στον κολλητό μου που με κάλεσε να πάμε για βάφλα, που τόσο λατρεύουμε να "τσακίζουμε", για να με κεράσει που έγινε 3η φορά θείος; Δεν ήξερε κανείς άλλος πέρα από τις οικογενειές μας και το συνάδελφο, πως είμαι έγκυος. Θα το πω και στον κολλητό μου, είμαστε από παιδιά φίλοι... Ή μήπως να μην το πω; Ουφ, τι μου κάνει τώρα κ αυτός! Θέλω σαν τρελή να φάω βάφλα αλλά η μόνη περίπτωση να πιστέψει ότι δεν πρέπει να φάω, είναι να του πω την αλήθεια!

Εγκυμοσύνη - Φόβος : 0-1

Τι λέει; Να είμαι ήρεμη; Μου λέει ότι υπάρχει η πιθανότητα να μείνω στο κρεβάτι για μήνες κ μου λέει να είμαι ήρεμη; Δύο μέρες κάθομαι στο κρεβάτι όταν είμαι άρρωστη και τρελαίνομαι... Δε λέω, είναι για το παιδάκι μου, αλλά δεν είναι κ εύκολο!

Αυτά σκεφτόμουν, αλλά ο γιατρός είχε μπει μέσα στο κεφάλι μου; Που τα άκουγε; "Το ξέρω ότι είναι δύσκολο" μου λέει. "Αλλά μην ξεκινάς έτσι την εγκυμοσύνη σου. Να σκέφτεσαι πως θα πάνε όλα καλά. Δεν κάνει καλό να σκέφτεσαι τα άσχημα. Αυτή τη στιγμή έχεις τις ίδιες πιθανότητες με όλες τις εγκύους στους πρώτους μήνες, να μην πάει κάτι καλά. Αυτό να σκέφτεσαι. Τις ίδιες πιθανότητες με όλες, ανεξάρτητα με το ινομύωμα." Με προβλημάτισε αρκετά, ομολογώ. Τότε άρχισα να κατηγορώ τον εαυτό μου που τόσα χρόνια δεν είχα πάει σε ένα γυναικολόγο. Θα το ήξερα τώρα!

Στη συζήτηση που κάναμε για το οτιδήποτε ήθελα να ρωτήσω-μέχρι και το αν μπορώ να κοιμάμαι μπρούμητα στην 6η εβδομάδα-του είπα πως πριν μερικά χρόνια είχα κάνει εγχείρηση χολής. "Δεν το πιστεύω" μου λέει. "Αν είχε πάει λίιιιγο πιο κάτω τον υπέρηχο όταν σου βρήκε τις πέτρες, θα το είχε δει το ινομύωμα! Είναι τεράστιο, θα φαινόταν!"

Αφού εξαντλήσαμε το θέμα ινομύωμα, μου έδωσε την πιθανή ημερομηνία τοκετού. 24 Δεκέμβρη. "Χριστουγεννιάτικο θα είναι" του λέω! Οι υπολογισμοί που είχε κάνει από τον υπέρηχο αλλά και με βάση την τελευταία μου περίοδο, έδειχναν ότι ήμουν στην 6η εβδομάδα.

Και τότε, σα λιχούδω που είμαι, άκουσα αυτό που δεν ήθελα! "Τα γλυκά, κομμένα" "Εννοείς να τα κόβω σε κομματάκια πριν τα φάω;" Το ήξερα ότι δεν εννοούσε αυτό, αλλά γιατί να μην κάνω την προσπάθεια; You never know! "Χα,χα! Όχι! Μια φορά την εβδομάδα μπορείς να τρως λίγο. ΜΙΑ όμως." "Εεεμμμ... Μου αρέσει η σοκολάτα υγείας! Μήπως βολεύει; Έχω μια στο ψυγείο και μου αρκεί να φάω ένα κομματάκι κάθε μέρα." "Ένα κομματάκι μπορείς να φας!" Ααααχ, τι ανακούφιση! "Κάθε τρεις μέρες" συμπληρώνει και ο κόσμος μου γκρεμίζεται...

"Λοιπόν, να σας ενημερώσω επίσης ότι στην περίοδο της εγκυμοσύνης οι ορμόνες..." "Ξέρω", τον διακόπτω. "Τρελαίνονται, θα κλαίω με το παραμικρό, θα νευριάζω και τώρα θα πεις υπομονή στον άντρα μου!" "Χαχαχα, πως το κατάλαβες; Αυτό θα έλεγα. Δε θα με βλέπεις σα γιατρό, πλέον είμαι δικός σου άνθρωπος. Σκέψου πως όλα τα νέα για το μωρό σας, θα τα ξέρουμε πρώτοι απ'όλους εμείς οι 3. Ακόμα κ όταν δε θα είσαι καλά, ακόμα κ όταν θα έχεις νεύρα, μη μαλώνεις με τον άντρα σου. Να παίρνεις εμένα τηλέφωνο να ξεσπάς ή αν σε βγάζει ο δρόμος, να έρχεσαι από το ιατρείο να κάνουμε έναν υπέρηχο να δούμε το μωρό και θα δεις που μόλις το βλέπεις όλα θα περνάνε"

Με έκανε να νιώσω τόσο καλά! Σαφώς είχα μεγάλο άγχος για την εγκυμοσύνη και το πως θα κυλήσουν τα πράγματα, σαφώς μόλις έμαθα για το ινομύωμα το άγχος μου βάρεσε κόκκινο... Αλλά, αυτός ο άνθρωπος με ηρεμούσε! "Την επόμενη εβδομάδα θα σου έχω έτοιμο και το πρόγραμμα των εξετάσεων και θα έρθετε πάλι γιατί στην 7η εβδομάδα θα ακούσουμε την καρδούλα!" Εκεί πήγα να βάλω τα κλάματα... Αλλά, ποιο πρόγραμμα; "Τι πρόγραμμα εξετάσεων;" "Θα σου ετοιμάσω ένα πρόγραμμα για όλη την εγκυμοσύνη για να γνωρίζεις πότε πρέπει και ποιες θα είναι οι εξετάσεις που χρειάζονται. Ώστε να γνωρίζεις κ εσύ από τώρα και να προγραμματιστείς" Τι οργάνωση πια;! "Α, και πριν φύγετε να σας δώσω ένα φάκελο για να έχετε όλους τους υπερήχους και σε φωτογραφία και σε ηλεκτρονική μορφή αλλά και ό,τι σας δίνω. Να τα έχετε μαζεμένα και οργανωμένα και κάθε φορά που θα έρχεστε να μην ψάχνετε που είναι το τάδε και το τάδε." Καλά, όχι απλά οργάνωση, σκέφτηκα... "Ο φάκελος για αρχή είναι αυτός." "Για αρχή;" ΄λέω. "Ναι! Δεν ξέρουμε ακόμα το φύλο του παιδιού. Όταν το μάθουμε θα αλλάξουμε φάκελο και θα σου δώσω μπλε αν είναι αγοράκι, ροζ αν είναι κοριτσάκι. Το ίδιο ισχύει και για το usb, γκρι για αρχή. Μόλις μάθουμε, ανάλογο θα είναι και το χρώμα του" Παιχνιδάκι το οποίο πολύ μου άρεσε!

Μετά την εξέταση, πηγαίνουμε από το σπίτι της μαμάς μου μιας κ είναι κοντά στο ιατρείο. Της είπα τα καλά πρώτα. Τα υπόλοιπα τα έφερνα με το μαλακό... "Όλα καλά μας είπε, εκτός από ένα προβληματάκι που έχω..." Η μαμά μου σταμάτησε ό,τι έκανε, ό,τι κρατούσε στα χέρια της το άφησε, με κοίταξε με ένα βλέμμα 'το χάνω το παιδί μου' και περίμενε να μιλήσω. "Να μωρέ... έχω ένα ινομυωματάκι... λίγο τεράστιο... και το και το" Τη βλέπω που άρχισε να στενοχωριέται, γενικά η μαμά μου κάνει μπαμ από χιλιόμετρα για όσα νιώθει. Από τις γκριμάτσες της, από το βλέμμα της. Δεν ήθελε να μου το δείξει για να μην με πανικοβάλλει. "Μαμά, το ξέρω ότι στενοχωριέσαι, φαίνεται. Όμως ο γιατρός μου είπε ότι ξεκινάμε θετικά και θα το παλέψουμε. Κ εγώ φοβάμαι για τα όσα ίσως ακολουθήσουν αλλά... ο γιατρός ξέρει καλύτερα. Μαμά, φοβερός γιατρός!" Της έλεγα λοιπόν τα όσα μου έκαναν εντύπωση στη συμπεριφορά του, η μαμά μου όμως ναι μεν με άκουγε και προσπαθούσε να μην καταλάβω ότι το μυαλό της είχε μείνει στο ινομύωμα. "Μαμά! Αν ο γιατρός δει ότι κινδυνεύω εγώ ή το μωρό, δε θα μας αφήσει να πάθουμε κάτι. Οπότε ας ηρεμίσουμε και βλέπουμε..."

Ναι, το έπαιζα άνετη κ εγώ αλλά στην πραγματικότητα φοβόμουν πολύ. Εγωίστρια του κερατά όμως, σιγά μην άφηνα το φόβο να φανεί. Ο άντρας μου που με ξέρει καλύτερα από τον καθένα, μπορούσε να το διακρίνει. "Ηρέμισε αγάπη μου. Το ξέρω ότι φοβάσαι. Εγώ είμαι εδώ, δε θα σας αφήσω να πάθετε τίποτα. Τώρα έχω δύο αγάπες!" Έβαλα τα κλάματα, μπήκα στην αγκαλιά του και κάπως έτσι με πήρε ο ύπνος...

Η πρώτη επίσκεψη

Πέρασαν οι μέρες, είχα πλέον αρχίσει να συνηθίζω την ιδέα πως είμαι έγκυος. Ηταν κοινή απόφαση με τον άντρα μου, να μην το ανακοινώσουμε μιας κ ήταν πολύ αρχή ακόμα. Μόνο στους γονείς μας και τα αδέρφια μας. Βέβαια από τη χαρά μας ήταν πολύ δύσκολο να το κρύψουμε, όμως το προσπαθούσαμε.

Ήρθε η μέρα της επίσκεψης στο γυναικολόγο. Είχα ψάξει αν έχει σελίδα στο facebook για να δω το ιατρείο του, και έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Αυτό δεν ήταν ιατρείο, ήταν κυριλέ σαλόνι! Άρχισα να νιώθω ακόμα πιο τυχερή για την επιλογή μου.

Το άγχος όμως πάντα υπήρχε. Άγχος για την πρώτη επίσκεψη όχι μόνο ως έγκυος πλέον, αλλά γενικότερα πρώτη επίσκεψη στο γυναικολόγο. Πριν φύγουμε με τον άντρα μου από το σπίτι για να πάμε στο ραντεβού μας, του έλεγα ότι δε θέλω να πάω πουθενά. Ντρέπομαι. "Αγάπη μου, δε γίνεται να μην πάμε! Δε γίνεται να μην πας στο γυναικολόγο ποτέ!" Είχε δίκιο και το ήξερα. Και μετάνιωνα ακόμα μια φορά που δεν είχα πάει ως τότε. Στην πορεία θα μετάνιωνα πολλές φορές, δεν το ήξερα ακόμα όμως...

Φτάνουμε στο ιατρείο, ανοίγει η αδερφή του. Από κοντά ήταν ακόμα πιο γλυκιά, ακόμα πιο ευγενική και πραγματικά σε έκανε να νιώθεις τόσο άνετα! Πιάσαμε την κουβέντα μέχρι να τελειώσει ο γιατρός με το προηγούμενο ραντεβού του.

Το ιατρείο ήταν απίθανο! Τόσο όμορφο, τόσο ζεστό, τόσο αρμονικά τα πάντα μέσα... το κάτι άλλο!!!

Μας φωνάζει λοιπόν, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Γιατί ντρεπόμουν, μην τα ξαναλέμε! Του δίνω τις εξετάσεις μου, παίρνει τα στοιχεία μου και ξεκινάμε τη συζήτηση πριν την εξέταση. "Πριν πούμε το οτιδήποτε",λέω,"θα πρέπει να σας ενημερώσω ότι είναι η πρώτη φορά που επισκέπτομαι γυναικολόγο. Ό,τι κ να μου πείτε θα έχετε δίκιο, αλλά έπρεπε να το πω!" Με κοιτάζει, μου χαμογελάει..."Καταρχήν συγχαρητήρια για την εγκυμοσύνη. Θα πρέπει εκτός από τα στοιχεία σου, να ξέρω και κάποιο ιστορικό. Έχεις κάποια ασθένεια, κάποια αλλεργία;" "Έχω μία αλλεργία αλλά δε νομίζω πως θα με επηρεάσει στην εγκυμοσύνη. Στα κουνούπια έχω αλλεργία!" "Ναι, δε θεωρώ πως θα μας επηρεάσει...Μάλιστα. Ζάχαρο εσύ ή η οικογένειά σου;" "Όχι, δεν έχω. Είχε η γιαγιά μου, η μαμά μου σχεδόν σε φυσιολογικά επίπεδα, ο μπαμπάς μου έχει λίγο αυξημένο." Εκείνη την ώρα, λέει ο άντρας μου "Γιατρέ, έχω εγώ ζάχαρο, επηρεάζει το παιδί;" "Εσύ ό,τι ήταν να κάνεις το έκανες. Συγχαρητήρια και συγγνώμη, αλλά δε μας ενδιαφέρεις σε αυτή τη φάση." Το είπε με τέτοιο τρόπο, με τόσο χιούμορ, πρέπει να ακουστήκαμε έξω από τα γέλια. Αμέσως μας είχε κερδίσει με τον τρόπο του, χωρίς να το καταλάβουμε!

Μετά, αφού πήρε τα στοιχεία που ήθελε, μου έδειξε το ιατρείο αλλά και το δωμάτιο της εξέτασης. "Με το δωμάτιο εξέτασης, τελείωσε η ξενάγηση. Σε αφήνω εδώ, θα γδυθείς από τη μέση και κάτω. Θα φορέσεις ρόμπα μιας χρήσης,για να νιώσεις πιο άνετα εσύ,παντόφλες μιας χρήσης μέχρι να πας στην καρέκλα... και όταν ΕΣΥ είσαι έτοιμη, θα με φωνάξεις. Εγώ βγαίνω έξω" ...Ουάου, σκέφτηκα. Πόσο διακριτικός πια; Είχα ακούσει διάφορα περί γυναικολόγων, αλλά σαν κ αυτόν δεν είχα ακούσει για άλλον.

Ακολούθησα τα όσα μου είπε, κάθομαι σε εκείνη την άβολη καρέκλα και φωνάζω να μπει μέσα. Μπήκε μαζί με τον άντρα μου και ξεκίνησε την εξέταση. Μικρή εγκυμοσύνη, άρα υπέρηχος. Μου εξηγούσε το παραμικρό που θα κάνει σχετικά με την εξέταση... "Μπράβο παιδιά! Έχει γίνει μια τέλεια σύλληψη, είναι ενδομήτριο...Πολύ όμορφη σύλληψη, συγχαρητήρια!!!" Δυστυχώς η χαρά μας κράτησε λίγο...

"Εκτός από το σάκο που βλέπετε εδώ... αν μετακινήσω τον υπέρηχο λίγο, θα δείτε μια μαύρη σκιά" Μου κόπηκαν τα πόδια στα λίγα δευτερόλεπτα που έκανε να ξαναμιλήσει ο γιατρός. Σκιά; Τι σκιά; Τι έχω; " "Μην ανησυχείς, δεν είναι κάτι κακό. Λέγεται ινομύωμα." "Μάααλιστα.... και τι σημαίνει αυτό;" "Θα τα συζητήσουμε μετά αυτα, θα πρέπει να το μετρήσω γιατί φαίνεται ότι είναι πολύ μεγάλο..." "Γιατρέ, αρχίζω να φρικάρω!" "Λοιπόν... είναι πολύ μεγάλο πράγματι. 6 επί 8 εκατοστά περίπου" Πριν προλάβω να βάλω τις φωνές, όχι στο γιατρό, αλλά στον εαυτό μου, γυρίζει τον υπέρηχο πάλι στο σάκο. "Να κοίτα...εδώ είναι ο σάκος. Εδώ θα μεγαλώσει το μωράκι σας μέχρι να γεννηθεί. Εδώ είναι ο τράχηλος. Βλέπεις;" "Όλα μαύρα τα βλέπω, τίποτα δεν ξεχωρίζω εκτός από το σάκο!" Προφανώς επειδή είδε πόσο φρικαρισμένη ήμουν, μου λέει "Τι δε βλέπεις μωρέ, να εδώ. Όλα είναι ξεκάθαρα!" Γελάμε και μου λέει "Εγώ κ ο σύζυγος βγαίνουμε έξω, εσύ ντύσου με την ησυχία σου και έλα έξω να συζητήσουμε".

Βγαίνω λοιπόν έξω, κάθομαι απέναντί του. Το ένστικτό μου έλεγε πως δε θα μου αρέσουν πολύ αυτά που θα ακούσω. "Λοιπόν, οποιαδήποτε μα οποιαδήποτε ερώτηση έχεις, ακόμα κ αν τη θεωρείς εντελώς χαζή, θα την κάνεις. Είμαι εδώ όχι μόνο σα γιατρός, αλλά και σα φίλος πια γιατί 9 μήνες θα είμαστε μαζί στο ταξίδι αυτό." "Ωραία, τι είναι αυτό το ινομύωμα που έχω;" "Ας ξεκινήσουμε από τα δύσκολα, αφού το θες. Το ινομύωμα αυτό, όπως σου είπα, είναι περίπου 6 επί 8 εκατοστά. Είναι πολύ μεγάλο." "Το φαντάζομαι αυτό!" "Εγώ είμαι υποχρεωμένος να σου πω τα προβλήματα που πιθανόν να αντιμετωπίσεις. Ίσως να τα αντιμετωπίσεις σε μικρότερο βαθμό. Ίσως και όχι." "Τι είδους προβλήματα;" "Το ινομύωμα όπως σου είπα είναι πολύ μεγάλο. Υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης να έχεις αποκόλληση πλακούντα και να αναγκαστείς μετά να μείνεις κάτω" "Θέλεις να μου πεις ότι μπορεί να μείνω στο σπίτι 5 μήνες;" "Όχι, όχι, δεν κατάλαβες. Όταν λέω κάτω, εννοώ κάτω στο κρεβάτι. Θα έρχομαι εγώ να σε βλέπω"

Με χτύπησαν 40 εγκεφαλικά, δε χρειαζόταν να μου πει κάτι άλλο. Είχα αρχίσει να φοβάμαι. "Από τη δουλειά σου, καλό είναι να πάρεις άδεια. Μπορείς από τώρα με το πρόβλημα που έχεις." "Γιατρέ, τι άδεια; Σε 20 μέρες τελειώνει η σύμβασή μου και ελπίζω σε ανανέωση. Αν πάρω άδεια, δεν υπάρχει η περίπτωση της ανανέωσης! Μπορώ όμως να συνεννοηθώ με τον συνάδελφο στο γραφείο όποτε δε νιώθω καλά να φεύγω για τις επόμενες μέρες, μέχρι να δω τι θα γίνει και με τη δουλειά" "Αν έχεις τη δυνατότητα αυτή, εντάξει" "Γιατρέ, το ινομύωμα γιατί το έχω;" "Πολύ πιθανό να το έχεις από τότε που γεννήθηκες. Είναι ΠΟΛΥ μεγάλο! Δεν είχες καταλάβει κάτι; Δεν είχες έντονους πόνους στην περίοδο; Αιμορραγία;" "Δεν είχα τίποτα! Κ αν καμιά φορά είχα, δεν έδινα σημασία γιατί θεωρούσα πως έτυχε." "Μη σε αγχώνει αυτό, προς το παρόν. Σημασία έχει να είσαι ήρεμη τόσο για σένα όσο και για το έμβρυο."

Η ώρα των εξετάσεων!

Πέρασε λοιπόν μια νύχτα, ούτε ξέρω πως! Από το άγχος μου δε μπορούσα να κοιμηθώ. Είχα ειδοποιήσει το συνάδελφο στη δουλειά πως το επόμενο πρωί θα αργούσα. Ο οποίος,δεν ξέρω πως!,κάτι είχε καταλάβει κ έτσι δεν έφερε αντίσταση στο ότι θα αργούσα μία ώρα να πάω. Όχι ότι είχα ποτέ πρόβλημα μαζί του στα ωράρια, αλλά είχα άγχος και γι αυτό!

Ξυπνάω το πρωί πολύ πριν το αναμενόμενο "ΝΤΡΙΙΙΙΝ",ποιος εγώ, που για να μπορώ να είμαι στην ώρα μου στη δουλειά βάζω ξυπνητήρι 1,5 ώρα πριν...Η δουλειά μου είναι από το σπίτι 10', αλλά δε μπορώ να ξυπνήσω! Πηγαίνω στον πατέρα ενός φίλου του άντρα μου που είναι μικροβιολόγος...περιμένω, περιμένω...τίποτα. Παίρνω το αυτοκίνητο, πάω σε άλλη μικροβιολόγο. Έρχεται η σειρά μου, της λέω τι εξετάσεις θέλω. Με ρωτάει αν έκανα τεστ, της απαντάω σε απόγνωση "Ναι, δύο! Ένα θετικό κ ένα αρνητικό!". Μου χαμογελάει. "Αφού το ένα ήταν θετικό, οι περισσότερες πιθανότητες είναι με το μέρος σου".

Μου παίρνει λοιπόν αιματάκι, κατεβάζω το μανίκι, πηγαίνω στο γραφείο της. "Τα αποτελέσματα θα βγουν τώρα;", ρωτάω. "Έχεις αγωνία ε;". "Φυσικά!!!" "Θα σε ταλαιπωρήσω λίγο, σε 2 ώρες θα είναι έτοιμα περίπου. Πάρε με ένα τηλέφωνο να σου πω"

Δύο ώρες ακόμα; ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΑΚΟΜΑ; Πωωωωω, κάτι πιο άμεσο δεν υπάρχει; Δεν υπάρχει, ήταν ρητορικά τα ερωτήματα.

Φτάνω στη δουλειά, με ρωτάνε οι συνάδελφοι αν είναι όλα καλά. "Ναι μωρέ", λέω, "Κάτι τυπικές εξετάσεις ήθελα να κάνω". Η ώρα περνούσε απελπιστικά αργά... Για κάποιο λόγο, τα 5 λεπτά έκαναν μια ώρα να περάσουν! Είχα αποτυπώσει στο μυαλό μου τι ώρα ΑΚΡΙΒΩΣ έφυγα από τη μικροβιολόγο και περίμενα ΑΚΡΙΒΩΣ 2 ώρες για να πάρω τηλέφωνο! "Παρακαλώ;" "Γεια σας, είχα έρθει το πρωί για εξετάσεις β χοριακής. Έχουν βγει τα αποτελέσματα;" Κατάλαβα ότι χαμογέλασε κ ήταν σα να μου απάντησε κ όλας πριν καν ακούσω τη μαγική λέξη. "Έχουν βγει τα αποτελέσματα. Είστε έγκυος! Γύρω στην 5η με 6η εβδομάδα! Συγχαρητήρια!"

Τώρα είχα εγώ το χαμόγελο-τατουάζ! Είμαι έγκυος χωρίς πλέον καμία αμφιβολία. Προφανώς και κάτι περίεργο έκανα στη δουλειά, είχαν γυρίσει όλοι κ με κοίταζαν με μια απορία του στυλ "χάζεψε απότομα αυτή;". Παίρνω τηλέφωνο τον άντρα μου: "Είμαι έγκυος!" Ο άντρας μου τα έχασε, γέλαγε και προσπαθούσε να μου μιλήσει ταυτόχρονα, δεν καταλάβαινα τίποτα από αυτά που έλεγε, παρόλα αυτά συνεννοηθήκαμε. Μάλλον κ εγώ έτσι μίλαγα.

Μετά, παίρνω τη μαμά μου. "Μαμάααα, είμαι έγκυος!!!" Η μαμά μου μη μπορώντας να αντιδράσει, μου λέει "Εεεε, τώρα δε μπορώ κ να μιλήσω έχει κ κόσμο στο γραφείο. Το μεσημέρι θα έρθετε σπίτι να φάμε!", προσπαθώντας κ αυτή να μου μιλήσει μέσα από χαμόγελα. Το πρώτο της εγγόνι, βλέπετε!

Οι ώρες στη δουλειά πέρασαν, ήρθε το μεσημέρι, πήγα με τον άντρα μου για φαγητό στη μαμά μου... Μόλις μπήκαμε μέσα, αγκαλιές, δάκρυα χαράς. Μόλις συνήλθαμε, πάμε πάλι αγκαλιές, φιλιά, δάκρυα... "Μαμά, πεινάω, να φάμε επιτέλους;" "Ναι, ναι παιδάκι μου, να φάμε, πεινάει κ το μωρό" "Μαμαααααα, 5 εβδομάδων είμαι, θα αρχίσουμε από τώρα τέτοια;" Η αδερφή μου: "Δηλαδή τώρα εδώ έχει μωράκι;" "Ε, θα γίνει, δεν είναι ακόμα φαντάζομαι..." "Αααχ, τι ωραία! Η αδερφούλα μου είναι έγκυος"

Αφού λοιπόν τα συζητήσαμε και τα ξανασυζητήσαμε... Έπρεπε να βρω γυναικολόγο άμεσα. Το χειρότερο στην όλη ιστορία ήταν το ότι εγώ-και ντροπή μου-δεν είχα πάει ποτέ σε γυναικολόγο. Οπότε δεν είχα τον δικό μου, έπρεπε να βρω έναν! Ντρεπόμουν τόσο πολύ να πάω, κ ομολογώ πως αυτός ήταν κ ο λόγος που μέχρι τότε, λίγο πριν τα -άντα, δεν είχα πάει-ντροπή μου και πάλι!

Ήμουν ανάμεσα σε δύο. Έναν άντρα, ο οποίος ήταν καινούριος στην πόλη μου αλλά είχα ακούσει καλά λόγια, και μία γυναίκα για την οποία επίσης είχα ακούσει καλά από την αδερφή του κολλητού μου. Σε ποιον από τους δύο λοιπόν;

Για καλή μου τύχη, χωρίς να κάτσω πάρα πολύ να το σκεφτώ, διάλεξα τον καινούριο. Πήρα τηλέφωνο, το σήκωσε η γραμματέας του-που στην πορεία έμαθα πως είναι η αδερφή του-ευγενέστατη και γλυκήτατη. "Γεια σας, θα ήθελα να κλείσω ένα ραντεβού" "Μάλιστα, πρόκειται για εγκυμοσύνη ή για κάποιο άλλο πρόβλημα;" Πάγωσα λίγο, δεν είχα συνειδητοποιήσει ακόμα πως είμαι έγκυος. "Εεε... Μάλιστα, εγκυμοσύνη. Χθες έκανα εξετάσεις κ έδειξαν πως είμαι περίπου στην 5η-6η εβδομάδα" "Αχ, τι ωραία! Συγχαρητήρια καταρχήν. Το ραντεβού σας είναι για την τάδε του μηνός"

Πως άρχισαν όλα...

Γεια σας!

Εδώ και καιρό σκεφτόμουν να δημιουργήσω το συγκεκριμένο blog, κυρίως σα μέσο εκτόνωσης. Ίσως να βρίσκονται κ άλλες γυναίκες στη θέση μου και να μπορούν να με καταλάβουν. Ίσως να έρθουν κ άλλες γυναίκες στη θέση μου και τότε θα με καταλάβουν. Όπως και να έχει, το αποφάσισα. Θα γράφω τις σκέψεις μου, τα συναισθήματά μου και όσα πέρασα το προηγούμενο διάστημα και όσα περνάω τώρα. Όταν οι περιπέτειές μου τελειώσουν κ επανέλθω στα φυσιολογικά μου, θα τα διαβάζω κ εύχομαι να συνειδητοποιήσω έστω κ τότε ότι πολλές φορές είμαι παράλογη. Αλλά, αλήθεια, δεν το κάνω επίτηδες! Δε μπορώ να το ελέγξω... Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.


Με τον άντρα μου, παντρευτήκαμε τον περασμένο Νοέμβριο. Κοντεύουμε ένα χρόνο παντρεμένοι δηλαδή! Η σχέση μας ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν, όταν ακόμα πηγαίναμε λύκειο... Ε, ύστερα από 12 σχεδόν χρόνια, είπα να τον αποκαταστήσω! Ίσως να είμασταν από τα λίγα ζευγάρια που ο άντρας ήθελε τόσο πολύ να παντρευτεί κ η γυναίκα το έπαιζε δύσκολη. Η αλήθεια είναι ότι του το έβγαλα το λάδι, αλλάααα... Το καλό πράγμα αργεί να γίνει! Τον άφησα να πατήσει τα -άντα πρώτα, κ ύστερα τον παντρεύτηκα!


Κι ενώ ο καιρός περνούσε, κ ενώ είχα βαρεθεί την ερώτηση "Πως πάει ο έγγαμος βίος;"...ωωωπ... Στα μέσα Απριλίου να σου μια καθυστέρηση! Μα δε γίνεται, δεν ήταν στα σχεδιά μας ένα παιδί... Είναι νωρίς ακόμα... Μπα, όχι, κάπου αλλού θα οφείλεται. Περνούσαν οι μέρες, περνούσαν οι νύχτες, περίμενα κ εγώ. Μέχρι που ένα μεσημέρι δεν αντέξαμε άλλο με τον άντρα μου, πήγαμε στο φαρμακείο να πάρουμε τεστ εγκυμοσύνης. Διπλό παρακαλώ, να είμαστε σίγουροι για το αποτέλεσμα.


Επιστρέφουμε στο σπίτι μας. Εγώ καπνίστρια, ο σύζυγος όχι. Ένα τσιγάρο είχα, τελευταίο στο πακέτο. Μου λέει ο άντρας μου: "Αν το τεστ είναι θετικό, δε χρειάζεται καν να σου πω ότι το κόβεις μαχαίρι το κάπνισμα." Τον κοιτάζω. Απαντάω. "Τελευταίο είναι, θα το κάνω κ μετά θα κάνω το τεστ." Και πράγματι...


Κάνω το τεστ... Θετικό. ΘΕΤΙΚΟΤΑΤΟ. Παγώνουμε κ οι δύο, κοιτάζαμε το τεστ λες κ βρήκαμε θησαυρό. Δηλαδή είμαι έγκυος; Εγώ; Έχω μέσα μου μια ψυχούλα; Πως γίνεται αυτό; Τόσες πολλές ερωτήσεις που έκανα στον εαυτό μου, ούτε που τις θυμάμαι. Δε μπορούσα να το εμπεδώσω!


Αφού αρχίσαμε πάλι να επικοινωνούμε και να μπορούμε να πούμε μια ολοκληρωμένη πρόταση, είχε έρθει η ώρα να το πούμε στους γονείς μας και στα αδέρφια μας. Μας κοίταζαν όλοι με χαμόγελο-τατουάζ, δεν ήξεραν τι να μας πουν! Από τη χαρά τους φυσικά! Τους εξηγώ πως έχω κ 2ο τεστ στο σπίτι, για να σιγουρέψω το αποτέλεσμα. Η αδερφή μου ήθελε να το κάνω "ΤΩΡΑ", η μαμά μου επίσης, η πεθερά μου επίσης. Δεν γίνεται με παραγγελία αυτό, κορίτσια!


Γυρίζουμε σπίτι μας πάλι, ώρα για το 2ο τεστ! Σίγουρη για το τι θα δείξει, το κάνω. Χα,χα! Αρνητικό. ΑΡΝΗΤΙΚΟΤΑΤΟ! Κόντεψα να τρελαθώ. Πήρα το τεστ για να μου φύγουν οι αμφιβολίες που είχα τόσες μέρες και έφτασα πάλι στο ίδιο σημείο! Αμφιβολία once again! Ποιος περιμένει μέχρι το πρωί για εξετάσεις αίματος;