Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015

Εγκυμοσύνη - Φόβος : 0-1

Τι λέει; Να είμαι ήρεμη; Μου λέει ότι υπάρχει η πιθανότητα να μείνω στο κρεβάτι για μήνες κ μου λέει να είμαι ήρεμη; Δύο μέρες κάθομαι στο κρεβάτι όταν είμαι άρρωστη και τρελαίνομαι... Δε λέω, είναι για το παιδάκι μου, αλλά δεν είναι κ εύκολο!

Αυτά σκεφτόμουν, αλλά ο γιατρός είχε μπει μέσα στο κεφάλι μου; Που τα άκουγε; "Το ξέρω ότι είναι δύσκολο" μου λέει. "Αλλά μην ξεκινάς έτσι την εγκυμοσύνη σου. Να σκέφτεσαι πως θα πάνε όλα καλά. Δεν κάνει καλό να σκέφτεσαι τα άσχημα. Αυτή τη στιγμή έχεις τις ίδιες πιθανότητες με όλες τις εγκύους στους πρώτους μήνες, να μην πάει κάτι καλά. Αυτό να σκέφτεσαι. Τις ίδιες πιθανότητες με όλες, ανεξάρτητα με το ινομύωμα." Με προβλημάτισε αρκετά, ομολογώ. Τότε άρχισα να κατηγορώ τον εαυτό μου που τόσα χρόνια δεν είχα πάει σε ένα γυναικολόγο. Θα το ήξερα τώρα!

Στη συζήτηση που κάναμε για το οτιδήποτε ήθελα να ρωτήσω-μέχρι και το αν μπορώ να κοιμάμαι μπρούμητα στην 6η εβδομάδα-του είπα πως πριν μερικά χρόνια είχα κάνει εγχείρηση χολής. "Δεν το πιστεύω" μου λέει. "Αν είχε πάει λίιιιγο πιο κάτω τον υπέρηχο όταν σου βρήκε τις πέτρες, θα το είχε δει το ινομύωμα! Είναι τεράστιο, θα φαινόταν!"

Αφού εξαντλήσαμε το θέμα ινομύωμα, μου έδωσε την πιθανή ημερομηνία τοκετού. 24 Δεκέμβρη. "Χριστουγεννιάτικο θα είναι" του λέω! Οι υπολογισμοί που είχε κάνει από τον υπέρηχο αλλά και με βάση την τελευταία μου περίοδο, έδειχναν ότι ήμουν στην 6η εβδομάδα.

Και τότε, σα λιχούδω που είμαι, άκουσα αυτό που δεν ήθελα! "Τα γλυκά, κομμένα" "Εννοείς να τα κόβω σε κομματάκια πριν τα φάω;" Το ήξερα ότι δεν εννοούσε αυτό, αλλά γιατί να μην κάνω την προσπάθεια; You never know! "Χα,χα! Όχι! Μια φορά την εβδομάδα μπορείς να τρως λίγο. ΜΙΑ όμως." "Εεεμμμ... Μου αρέσει η σοκολάτα υγείας! Μήπως βολεύει; Έχω μια στο ψυγείο και μου αρκεί να φάω ένα κομματάκι κάθε μέρα." "Ένα κομματάκι μπορείς να φας!" Ααααχ, τι ανακούφιση! "Κάθε τρεις μέρες" συμπληρώνει και ο κόσμος μου γκρεμίζεται...

"Λοιπόν, να σας ενημερώσω επίσης ότι στην περίοδο της εγκυμοσύνης οι ορμόνες..." "Ξέρω", τον διακόπτω. "Τρελαίνονται, θα κλαίω με το παραμικρό, θα νευριάζω και τώρα θα πεις υπομονή στον άντρα μου!" "Χαχαχα, πως το κατάλαβες; Αυτό θα έλεγα. Δε θα με βλέπεις σα γιατρό, πλέον είμαι δικός σου άνθρωπος. Σκέψου πως όλα τα νέα για το μωρό σας, θα τα ξέρουμε πρώτοι απ'όλους εμείς οι 3. Ακόμα κ όταν δε θα είσαι καλά, ακόμα κ όταν θα έχεις νεύρα, μη μαλώνεις με τον άντρα σου. Να παίρνεις εμένα τηλέφωνο να ξεσπάς ή αν σε βγάζει ο δρόμος, να έρχεσαι από το ιατρείο να κάνουμε έναν υπέρηχο να δούμε το μωρό και θα δεις που μόλις το βλέπεις όλα θα περνάνε"

Με έκανε να νιώσω τόσο καλά! Σαφώς είχα μεγάλο άγχος για την εγκυμοσύνη και το πως θα κυλήσουν τα πράγματα, σαφώς μόλις έμαθα για το ινομύωμα το άγχος μου βάρεσε κόκκινο... Αλλά, αυτός ο άνθρωπος με ηρεμούσε! "Την επόμενη εβδομάδα θα σου έχω έτοιμο και το πρόγραμμα των εξετάσεων και θα έρθετε πάλι γιατί στην 7η εβδομάδα θα ακούσουμε την καρδούλα!" Εκεί πήγα να βάλω τα κλάματα... Αλλά, ποιο πρόγραμμα; "Τι πρόγραμμα εξετάσεων;" "Θα σου ετοιμάσω ένα πρόγραμμα για όλη την εγκυμοσύνη για να γνωρίζεις πότε πρέπει και ποιες θα είναι οι εξετάσεις που χρειάζονται. Ώστε να γνωρίζεις κ εσύ από τώρα και να προγραμματιστείς" Τι οργάνωση πια;! "Α, και πριν φύγετε να σας δώσω ένα φάκελο για να έχετε όλους τους υπερήχους και σε φωτογραφία και σε ηλεκτρονική μορφή αλλά και ό,τι σας δίνω. Να τα έχετε μαζεμένα και οργανωμένα και κάθε φορά που θα έρχεστε να μην ψάχνετε που είναι το τάδε και το τάδε." Καλά, όχι απλά οργάνωση, σκέφτηκα... "Ο φάκελος για αρχή είναι αυτός." "Για αρχή;" ΄λέω. "Ναι! Δεν ξέρουμε ακόμα το φύλο του παιδιού. Όταν το μάθουμε θα αλλάξουμε φάκελο και θα σου δώσω μπλε αν είναι αγοράκι, ροζ αν είναι κοριτσάκι. Το ίδιο ισχύει και για το usb, γκρι για αρχή. Μόλις μάθουμε, ανάλογο θα είναι και το χρώμα του" Παιχνιδάκι το οποίο πολύ μου άρεσε!

Μετά την εξέταση, πηγαίνουμε από το σπίτι της μαμάς μου μιας κ είναι κοντά στο ιατρείο. Της είπα τα καλά πρώτα. Τα υπόλοιπα τα έφερνα με το μαλακό... "Όλα καλά μας είπε, εκτός από ένα προβληματάκι που έχω..." Η μαμά μου σταμάτησε ό,τι έκανε, ό,τι κρατούσε στα χέρια της το άφησε, με κοίταξε με ένα βλέμμα 'το χάνω το παιδί μου' και περίμενε να μιλήσω. "Να μωρέ... έχω ένα ινομυωματάκι... λίγο τεράστιο... και το και το" Τη βλέπω που άρχισε να στενοχωριέται, γενικά η μαμά μου κάνει μπαμ από χιλιόμετρα για όσα νιώθει. Από τις γκριμάτσες της, από το βλέμμα της. Δεν ήθελε να μου το δείξει για να μην με πανικοβάλλει. "Μαμά, το ξέρω ότι στενοχωριέσαι, φαίνεται. Όμως ο γιατρός μου είπε ότι ξεκινάμε θετικά και θα το παλέψουμε. Κ εγώ φοβάμαι για τα όσα ίσως ακολουθήσουν αλλά... ο γιατρός ξέρει καλύτερα. Μαμά, φοβερός γιατρός!" Της έλεγα λοιπόν τα όσα μου έκαναν εντύπωση στη συμπεριφορά του, η μαμά μου όμως ναι μεν με άκουγε και προσπαθούσε να μην καταλάβω ότι το μυαλό της είχε μείνει στο ινομύωμα. "Μαμά! Αν ο γιατρός δει ότι κινδυνεύω εγώ ή το μωρό, δε θα μας αφήσει να πάθουμε κάτι. Οπότε ας ηρεμίσουμε και βλέπουμε..."

Ναι, το έπαιζα άνετη κ εγώ αλλά στην πραγματικότητα φοβόμουν πολύ. Εγωίστρια του κερατά όμως, σιγά μην άφηνα το φόβο να φανεί. Ο άντρας μου που με ξέρει καλύτερα από τον καθένα, μπορούσε να το διακρίνει. "Ηρέμισε αγάπη μου. Το ξέρω ότι φοβάσαι. Εγώ είμαι εδώ, δε θα σας αφήσω να πάθετε τίποτα. Τώρα έχω δύο αγάπες!" Έβαλα τα κλάματα, μπήκα στην αγκαλιά του και κάπως έτσι με πήρε ο ύπνος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου