Πέρασε λοιπόν μια νύχτα, ούτε ξέρω πως! Από το άγχος μου δε μπορούσα να κοιμηθώ. Είχα ειδοποιήσει το συνάδελφο στη δουλειά πως το επόμενο πρωί θα αργούσα. Ο οποίος,δεν ξέρω πως!,κάτι είχε καταλάβει κ έτσι δεν έφερε αντίσταση στο ότι θα αργούσα μία ώρα να πάω. Όχι ότι είχα ποτέ πρόβλημα μαζί του στα ωράρια, αλλά είχα άγχος και γι αυτό!
Ξυπνάω το πρωί πολύ πριν το αναμενόμενο "ΝΤΡΙΙΙΙΝ",ποιος εγώ, που για να μπορώ να είμαι στην ώρα μου στη δουλειά βάζω ξυπνητήρι 1,5 ώρα πριν...Η δουλειά μου είναι από το σπίτι 10', αλλά δε μπορώ να ξυπνήσω! Πηγαίνω στον πατέρα ενός φίλου του άντρα μου που είναι μικροβιολόγος...περιμένω, περιμένω...τίποτα. Παίρνω το αυτοκίνητο, πάω σε άλλη μικροβιολόγο. Έρχεται η σειρά μου, της λέω τι εξετάσεις θέλω. Με ρωτάει αν έκανα τεστ, της απαντάω σε απόγνωση "Ναι, δύο! Ένα θετικό κ ένα αρνητικό!". Μου χαμογελάει. "Αφού το ένα ήταν θετικό, οι περισσότερες πιθανότητες είναι με το μέρος σου".
Μου παίρνει λοιπόν αιματάκι, κατεβάζω το μανίκι, πηγαίνω στο γραφείο της. "Τα αποτελέσματα θα βγουν τώρα;", ρωτάω. "Έχεις αγωνία ε;". "Φυσικά!!!" "Θα σε ταλαιπωρήσω λίγο, σε 2 ώρες θα είναι έτοιμα περίπου. Πάρε με ένα τηλέφωνο να σου πω"
Δύο ώρες ακόμα; ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΑΚΟΜΑ; Πωωωωω, κάτι πιο άμεσο δεν υπάρχει; Δεν υπάρχει, ήταν ρητορικά τα ερωτήματα.
Φτάνω στη δουλειά, με ρωτάνε οι συνάδελφοι αν είναι όλα καλά. "Ναι μωρέ", λέω, "Κάτι τυπικές εξετάσεις ήθελα να κάνω". Η ώρα περνούσε απελπιστικά αργά... Για κάποιο λόγο, τα 5 λεπτά έκαναν μια ώρα να περάσουν! Είχα αποτυπώσει στο μυαλό μου τι ώρα ΑΚΡΙΒΩΣ έφυγα από τη μικροβιολόγο και περίμενα ΑΚΡΙΒΩΣ 2 ώρες για να πάρω τηλέφωνο! "Παρακαλώ;" "Γεια σας, είχα έρθει το πρωί για εξετάσεις β χοριακής. Έχουν βγει τα αποτελέσματα;" Κατάλαβα ότι χαμογέλασε κ ήταν σα να μου απάντησε κ όλας πριν καν ακούσω τη μαγική λέξη. "Έχουν βγει τα αποτελέσματα. Είστε έγκυος! Γύρω στην 5η με 6η εβδομάδα! Συγχαρητήρια!"
Τώρα είχα εγώ το χαμόγελο-τατουάζ! Είμαι έγκυος χωρίς πλέον καμία αμφιβολία. Προφανώς και κάτι περίεργο έκανα στη δουλειά, είχαν γυρίσει όλοι κ με κοίταζαν με μια απορία του στυλ "χάζεψε απότομα αυτή;". Παίρνω τηλέφωνο τον άντρα μου: "Είμαι έγκυος!" Ο άντρας μου τα έχασε, γέλαγε και προσπαθούσε να μου μιλήσει ταυτόχρονα, δεν καταλάβαινα τίποτα από αυτά που έλεγε, παρόλα αυτά συνεννοηθήκαμε. Μάλλον κ εγώ έτσι μίλαγα.
Μετά, παίρνω τη μαμά μου. "Μαμάααα, είμαι έγκυος!!!" Η μαμά μου μη μπορώντας να αντιδράσει, μου λέει "Εεεε, τώρα δε μπορώ κ να μιλήσω έχει κ κόσμο στο γραφείο. Το μεσημέρι θα έρθετε σπίτι να φάμε!", προσπαθώντας κ αυτή να μου μιλήσει μέσα από χαμόγελα. Το πρώτο της εγγόνι, βλέπετε!
Οι ώρες στη δουλειά πέρασαν, ήρθε το μεσημέρι, πήγα με τον άντρα μου για φαγητό στη μαμά μου... Μόλις μπήκαμε μέσα, αγκαλιές, δάκρυα χαράς. Μόλις συνήλθαμε, πάμε πάλι αγκαλιές, φιλιά, δάκρυα... "Μαμά, πεινάω, να φάμε επιτέλους;" "Ναι, ναι παιδάκι μου, να φάμε, πεινάει κ το μωρό" "Μαμαααααα, 5 εβδομάδων είμαι, θα αρχίσουμε από τώρα τέτοια;" Η αδερφή μου: "Δηλαδή τώρα εδώ έχει μωράκι;" "Ε, θα γίνει, δεν είναι ακόμα φαντάζομαι..." "Αααχ, τι ωραία! Η αδερφούλα μου είναι έγκυος"
Αφού λοιπόν τα συζητήσαμε και τα ξανασυζητήσαμε... Έπρεπε να βρω γυναικολόγο άμεσα. Το χειρότερο στην όλη ιστορία ήταν το ότι εγώ-και ντροπή μου-δεν είχα πάει ποτέ σε γυναικολόγο. Οπότε δεν είχα τον δικό μου, έπρεπε να βρω έναν! Ντρεπόμουν τόσο πολύ να πάω, κ ομολογώ πως αυτός ήταν κ ο λόγος που μέχρι τότε, λίγο πριν τα -άντα, δεν είχα πάει-ντροπή μου και πάλι!
Ήμουν ανάμεσα σε δύο. Έναν άντρα, ο οποίος ήταν καινούριος στην πόλη μου αλλά είχα ακούσει καλά λόγια, και μία γυναίκα για την οποία επίσης είχα ακούσει καλά από την αδερφή του κολλητού μου. Σε ποιον από τους δύο λοιπόν;
Για καλή μου τύχη, χωρίς να κάτσω πάρα πολύ να το σκεφτώ, διάλεξα τον καινούριο. Πήρα τηλέφωνο, το σήκωσε η γραμματέας του-που στην πορεία έμαθα πως είναι η αδερφή του-ευγενέστατη και γλυκήτατη. "Γεια σας, θα ήθελα να κλείσω ένα ραντεβού" "Μάλιστα, πρόκειται για εγκυμοσύνη ή για κάποιο άλλο πρόβλημα;" Πάγωσα λίγο, δεν είχα συνειδητοποιήσει ακόμα πως είμαι έγκυος. "Εεε... Μάλιστα, εγκυμοσύνη. Χθες έκανα εξετάσεις κ έδειξαν πως είμαι περίπου στην 5η-6η εβδομάδα" "Αχ, τι ωραία! Συγχαρητήρια καταρχήν. Το ραντεβού σας είναι για την τάδε του μηνός"
Ξυπνάω το πρωί πολύ πριν το αναμενόμενο "ΝΤΡΙΙΙΙΝ",ποιος εγώ, που για να μπορώ να είμαι στην ώρα μου στη δουλειά βάζω ξυπνητήρι 1,5 ώρα πριν...Η δουλειά μου είναι από το σπίτι 10', αλλά δε μπορώ να ξυπνήσω! Πηγαίνω στον πατέρα ενός φίλου του άντρα μου που είναι μικροβιολόγος...περιμένω, περιμένω...τίποτα. Παίρνω το αυτοκίνητο, πάω σε άλλη μικροβιολόγο. Έρχεται η σειρά μου, της λέω τι εξετάσεις θέλω. Με ρωτάει αν έκανα τεστ, της απαντάω σε απόγνωση "Ναι, δύο! Ένα θετικό κ ένα αρνητικό!". Μου χαμογελάει. "Αφού το ένα ήταν θετικό, οι περισσότερες πιθανότητες είναι με το μέρος σου".
Μου παίρνει λοιπόν αιματάκι, κατεβάζω το μανίκι, πηγαίνω στο γραφείο της. "Τα αποτελέσματα θα βγουν τώρα;", ρωτάω. "Έχεις αγωνία ε;". "Φυσικά!!!" "Θα σε ταλαιπωρήσω λίγο, σε 2 ώρες θα είναι έτοιμα περίπου. Πάρε με ένα τηλέφωνο να σου πω"
Δύο ώρες ακόμα; ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΑΚΟΜΑ; Πωωωωω, κάτι πιο άμεσο δεν υπάρχει; Δεν υπάρχει, ήταν ρητορικά τα ερωτήματα.
Φτάνω στη δουλειά, με ρωτάνε οι συνάδελφοι αν είναι όλα καλά. "Ναι μωρέ", λέω, "Κάτι τυπικές εξετάσεις ήθελα να κάνω". Η ώρα περνούσε απελπιστικά αργά... Για κάποιο λόγο, τα 5 λεπτά έκαναν μια ώρα να περάσουν! Είχα αποτυπώσει στο μυαλό μου τι ώρα ΑΚΡΙΒΩΣ έφυγα από τη μικροβιολόγο και περίμενα ΑΚΡΙΒΩΣ 2 ώρες για να πάρω τηλέφωνο! "Παρακαλώ;" "Γεια σας, είχα έρθει το πρωί για εξετάσεις β χοριακής. Έχουν βγει τα αποτελέσματα;" Κατάλαβα ότι χαμογέλασε κ ήταν σα να μου απάντησε κ όλας πριν καν ακούσω τη μαγική λέξη. "Έχουν βγει τα αποτελέσματα. Είστε έγκυος! Γύρω στην 5η με 6η εβδομάδα! Συγχαρητήρια!"
Τώρα είχα εγώ το χαμόγελο-τατουάζ! Είμαι έγκυος χωρίς πλέον καμία αμφιβολία. Προφανώς και κάτι περίεργο έκανα στη δουλειά, είχαν γυρίσει όλοι κ με κοίταζαν με μια απορία του στυλ "χάζεψε απότομα αυτή;". Παίρνω τηλέφωνο τον άντρα μου: "Είμαι έγκυος!" Ο άντρας μου τα έχασε, γέλαγε και προσπαθούσε να μου μιλήσει ταυτόχρονα, δεν καταλάβαινα τίποτα από αυτά που έλεγε, παρόλα αυτά συνεννοηθήκαμε. Μάλλον κ εγώ έτσι μίλαγα.
Μετά, παίρνω τη μαμά μου. "Μαμάααα, είμαι έγκυος!!!" Η μαμά μου μη μπορώντας να αντιδράσει, μου λέει "Εεεε, τώρα δε μπορώ κ να μιλήσω έχει κ κόσμο στο γραφείο. Το μεσημέρι θα έρθετε σπίτι να φάμε!", προσπαθώντας κ αυτή να μου μιλήσει μέσα από χαμόγελα. Το πρώτο της εγγόνι, βλέπετε!
Οι ώρες στη δουλειά πέρασαν, ήρθε το μεσημέρι, πήγα με τον άντρα μου για φαγητό στη μαμά μου... Μόλις μπήκαμε μέσα, αγκαλιές, δάκρυα χαράς. Μόλις συνήλθαμε, πάμε πάλι αγκαλιές, φιλιά, δάκρυα... "Μαμά, πεινάω, να φάμε επιτέλους;" "Ναι, ναι παιδάκι μου, να φάμε, πεινάει κ το μωρό" "Μαμαααααα, 5 εβδομάδων είμαι, θα αρχίσουμε από τώρα τέτοια;" Η αδερφή μου: "Δηλαδή τώρα εδώ έχει μωράκι;" "Ε, θα γίνει, δεν είναι ακόμα φαντάζομαι..." "Αααχ, τι ωραία! Η αδερφούλα μου είναι έγκυος"
Αφού λοιπόν τα συζητήσαμε και τα ξανασυζητήσαμε... Έπρεπε να βρω γυναικολόγο άμεσα. Το χειρότερο στην όλη ιστορία ήταν το ότι εγώ-και ντροπή μου-δεν είχα πάει ποτέ σε γυναικολόγο. Οπότε δεν είχα τον δικό μου, έπρεπε να βρω έναν! Ντρεπόμουν τόσο πολύ να πάω, κ ομολογώ πως αυτός ήταν κ ο λόγος που μέχρι τότε, λίγο πριν τα -άντα, δεν είχα πάει-ντροπή μου και πάλι!
Ήμουν ανάμεσα σε δύο. Έναν άντρα, ο οποίος ήταν καινούριος στην πόλη μου αλλά είχα ακούσει καλά λόγια, και μία γυναίκα για την οποία επίσης είχα ακούσει καλά από την αδερφή του κολλητού μου. Σε ποιον από τους δύο λοιπόν;
Για καλή μου τύχη, χωρίς να κάτσω πάρα πολύ να το σκεφτώ, διάλεξα τον καινούριο. Πήρα τηλέφωνο, το σήκωσε η γραμματέας του-που στην πορεία έμαθα πως είναι η αδερφή του-ευγενέστατη και γλυκήτατη. "Γεια σας, θα ήθελα να κλείσω ένα ραντεβού" "Μάλιστα, πρόκειται για εγκυμοσύνη ή για κάποιο άλλο πρόβλημα;" Πάγωσα λίγο, δεν είχα συνειδητοποιήσει ακόμα πως είμαι έγκυος. "Εεε... Μάλιστα, εγκυμοσύνη. Χθες έκανα εξετάσεις κ έδειξαν πως είμαι περίπου στην 5η-6η εβδομάδα" "Αχ, τι ωραία! Συγχαρητήρια καταρχήν. Το ραντεβού σας είναι για την τάδε του μηνός"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου