Η επόμενη μέρα, ήταν μια συνηθισμένη μέρα. Έτσι νόμιζα. Σαφώς κ υπήρχαν κάποιες αλλαγές, αλλά δεν περίμενα κανείς στο γραφείο να τις προσέξει! Έκανα λάθος όμως.
Εδώ και μέρες, πριν ανακαλύψω πως είμαι έγκυος, είχα μια αποστροφή στον καφέ. Έφτιαχνα καφέ το πρωί στη δουλειά, και ζήτημα αν θα έπινα τον μισό μέχρι να σχολάσω. Επίσης, νύσταζα συνεχώς και κουραζόμουν χωρίς να κάνω τίποτα. Πλέον ήξερα γιατί συνέβαιναν όλα αυτά, αλλά εκτός από τον συνάδελφο-προϊστάμενο στο υποκατάστημα της εταιρίας που δουλεύω, με τον οποίο εκτός από επαγγελματική έχουμε πλέον και οικογενειακή σχέση, δεν ήθελα να το μάθει κάποιος άλλος στο γραφείο.
Περίμενα λοιπόν να μείνουμε μόνοι μας στο γραφείο για να του μιλήσω. "Θέλω να σου πω κάτι" "Τι έγινε;" "Μην ανησυχείς. Δηλαδή έγινε κάτι, αλλά δεν είναι ανησυχητικό. Βασικά... Είμαι έγκυος!" "Τι είσαι; Δηλαδή τώρα είσαι έγκυος;" "Εεεεε, ναι!" "Μπράβο! Τι ωραία! Αυτά είναι ευχάριστα!" "Ναι, είναι ευχάριστα... Αλλά πρέπει να με βοηθήσεις λίγο..." "Σε τι ακριβώς;" Του εξήγησα λοιπόν τα νέα για την εγκυμοσύνη αλλά και ότι λόγω του ινομυώματος θέλω να δείξει μια κατανόηση στο ωράριό μου. Ευτυχώς για την περίσταση, η δουλειά μου απαιτεί να κάθομαι σε ένα γραφείο ένα 8ωρο. Είμαι όμως η μόνη γυναίκα, οπότε οι άντρες συνάδελφοί μου κάποια γυναικεία θέματα δε μπορούν να τα κατανοήσουν.
"Από μένα ξέρεις ότι έχεις όποια βοήθεια θέλεις!" "Απλά, αν δε νιώσω καλά ή αν στην πορεία έχω άλλα συμπτώματα εγκυμοσύνης, ζητάω μια κατανόηση! Έστω να φύγω για λίγο" "Κάλυψη έχεις. Μην πεις τίποτα όμως σε κανέναν άλλο στο κεντρικό κατάστημα. Τελειώνει κ η σύμβασή σου τώρα, μήπως και σου ανανεώσουν!"
Έτσι κ έγινε! Δεν είπα τίποτα σε κανέναν, όμως οι υπόλοιποι που δουλεύαμε μαζί στο υποκατάστημα, ειδικά ο ένας όπου η γυναίκα ήταν ήδη έγκυος, παρατηρούσε κάποιες αλλαγές... Και τη μία μου την είπε: "Δεν πίνεις καφέ;" "Μπα μωρέ, δε θέλω. Θα φτιάξω ένα τσάι." "Άντε φτιάξε κ έλα να κάνουμε ένα τσιγάρο να πούμε καμιά βλακεία πριν ξεκινήσουμε δουλειά" "Μπα μωρέ, το έκοψα." "Α... έκοψες το τσιγάρο και τον καφέ... Μάαααλιστα..." Χαμογέλασα, έφτιαξα το τσάι μου κ έκατσα στο γραφείο μου. Εκείνος έκανε το ίδιο. Χαμογέλασε, κι αλλάξαμε θέμα συζήτησης.
Πως δεν το είχα σκεφτεί; Το νούμερο ένα που θα παρατηρούσαν θα ήταν το κάπνισμα! Αλλά δεν πρέπει να κάνω. Βασικά, κάπου κάπου ήθελα ένα τσιγάρο κ ζητούσα από τους καπνιστές του γραφείου(κρυφά βέβαια γιατί ο άντρας μου θα με σκότωνε) αλλά μόλις έκανα το μισό με έπιανε μια αηδία και το πέταγα.
Ο άντρας μου και η μαμά μου με έπαιρναν εναλλάξ τηλέφωνο-γιατί είχαν συνεννοηθεί και ήξεραν ότι θα αρχίσω να εκνευρίζομαι αν με έπαιρνε συνεχόμενα ο ένας από τους δύο- να με ρωτήσουν τι κάνω. Πως είμαι. Ζαλίζομαι; Έχω τάσεις εμετού; Και μετά από μια ώρα πάλι τηλέφωνο και ερωτήσεις με τη σειρά.
Εγώ... Δεν μπορούσα να συνειδητοποίησω ότι μέσα μου δημιουργείται μια ψυχούλα. Πως όλο αυτό το θαύμα της δημιουργίας γινόταν μέσα στο σώμα μου. Στην κυριολεξία μια ψυχούλα έπαιρνε σάρκα και οστά μέσα στο σώμα μου. Η διάθεσή μου ήταν καλή, προσπαθούσα να είμαι προσεκτική στις κινήσεις μου και δεν μπορούσα να περιμένω την ώρα που θα πήγαινα και πάλι στο γιατρό για να ακούσω αυτό το "τικ τακ", την καρδιά του μωρού μου! Ευτυχώς μέχρι τώρα, πέρα από την υπνηλία και την κούραση, δεν είχα κανένα άλλο σύμπτωμα.
Μόνο που ήθελα τόσο μα τόσο πολύ να φάω κάτι γλυκό! Όμως ο γιατρός δε με άφηνε... Αλλά πως να πω όχι στον κολλητό μου που με κάλεσε να πάμε για βάφλα, που τόσο λατρεύουμε να "τσακίζουμε", για να με κεράσει που έγινε 3η φορά θείος; Δεν ήξερε κανείς άλλος πέρα από τις οικογενειές μας και το συνάδελφο, πως είμαι έγκυος. Θα το πω και στον κολλητό μου, είμαστε από παιδιά φίλοι... Ή μήπως να μην το πω; Ουφ, τι μου κάνει τώρα κ αυτός! Θέλω σαν τρελή να φάω βάφλα αλλά η μόνη περίπτωση να πιστέψει ότι δεν πρέπει να φάω, είναι να του πω την αλήθεια!
Εδώ και μέρες, πριν ανακαλύψω πως είμαι έγκυος, είχα μια αποστροφή στον καφέ. Έφτιαχνα καφέ το πρωί στη δουλειά, και ζήτημα αν θα έπινα τον μισό μέχρι να σχολάσω. Επίσης, νύσταζα συνεχώς και κουραζόμουν χωρίς να κάνω τίποτα. Πλέον ήξερα γιατί συνέβαιναν όλα αυτά, αλλά εκτός από τον συνάδελφο-προϊστάμενο στο υποκατάστημα της εταιρίας που δουλεύω, με τον οποίο εκτός από επαγγελματική έχουμε πλέον και οικογενειακή σχέση, δεν ήθελα να το μάθει κάποιος άλλος στο γραφείο.
Περίμενα λοιπόν να μείνουμε μόνοι μας στο γραφείο για να του μιλήσω. "Θέλω να σου πω κάτι" "Τι έγινε;" "Μην ανησυχείς. Δηλαδή έγινε κάτι, αλλά δεν είναι ανησυχητικό. Βασικά... Είμαι έγκυος!" "Τι είσαι; Δηλαδή τώρα είσαι έγκυος;" "Εεεεε, ναι!" "Μπράβο! Τι ωραία! Αυτά είναι ευχάριστα!" "Ναι, είναι ευχάριστα... Αλλά πρέπει να με βοηθήσεις λίγο..." "Σε τι ακριβώς;" Του εξήγησα λοιπόν τα νέα για την εγκυμοσύνη αλλά και ότι λόγω του ινομυώματος θέλω να δείξει μια κατανόηση στο ωράριό μου. Ευτυχώς για την περίσταση, η δουλειά μου απαιτεί να κάθομαι σε ένα γραφείο ένα 8ωρο. Είμαι όμως η μόνη γυναίκα, οπότε οι άντρες συνάδελφοί μου κάποια γυναικεία θέματα δε μπορούν να τα κατανοήσουν.
"Από μένα ξέρεις ότι έχεις όποια βοήθεια θέλεις!" "Απλά, αν δε νιώσω καλά ή αν στην πορεία έχω άλλα συμπτώματα εγκυμοσύνης, ζητάω μια κατανόηση! Έστω να φύγω για λίγο" "Κάλυψη έχεις. Μην πεις τίποτα όμως σε κανέναν άλλο στο κεντρικό κατάστημα. Τελειώνει κ η σύμβασή σου τώρα, μήπως και σου ανανεώσουν!"
Έτσι κ έγινε! Δεν είπα τίποτα σε κανέναν, όμως οι υπόλοιποι που δουλεύαμε μαζί στο υποκατάστημα, ειδικά ο ένας όπου η γυναίκα ήταν ήδη έγκυος, παρατηρούσε κάποιες αλλαγές... Και τη μία μου την είπε: "Δεν πίνεις καφέ;" "Μπα μωρέ, δε θέλω. Θα φτιάξω ένα τσάι." "Άντε φτιάξε κ έλα να κάνουμε ένα τσιγάρο να πούμε καμιά βλακεία πριν ξεκινήσουμε δουλειά" "Μπα μωρέ, το έκοψα." "Α... έκοψες το τσιγάρο και τον καφέ... Μάαααλιστα..." Χαμογέλασα, έφτιαξα το τσάι μου κ έκατσα στο γραφείο μου. Εκείνος έκανε το ίδιο. Χαμογέλασε, κι αλλάξαμε θέμα συζήτησης.
Πως δεν το είχα σκεφτεί; Το νούμερο ένα που θα παρατηρούσαν θα ήταν το κάπνισμα! Αλλά δεν πρέπει να κάνω. Βασικά, κάπου κάπου ήθελα ένα τσιγάρο κ ζητούσα από τους καπνιστές του γραφείου(κρυφά βέβαια γιατί ο άντρας μου θα με σκότωνε) αλλά μόλις έκανα το μισό με έπιανε μια αηδία και το πέταγα.
Ο άντρας μου και η μαμά μου με έπαιρναν εναλλάξ τηλέφωνο-γιατί είχαν συνεννοηθεί και ήξεραν ότι θα αρχίσω να εκνευρίζομαι αν με έπαιρνε συνεχόμενα ο ένας από τους δύο- να με ρωτήσουν τι κάνω. Πως είμαι. Ζαλίζομαι; Έχω τάσεις εμετού; Και μετά από μια ώρα πάλι τηλέφωνο και ερωτήσεις με τη σειρά.
Εγώ... Δεν μπορούσα να συνειδητοποίησω ότι μέσα μου δημιουργείται μια ψυχούλα. Πως όλο αυτό το θαύμα της δημιουργίας γινόταν μέσα στο σώμα μου. Στην κυριολεξία μια ψυχούλα έπαιρνε σάρκα και οστά μέσα στο σώμα μου. Η διάθεσή μου ήταν καλή, προσπαθούσα να είμαι προσεκτική στις κινήσεις μου και δεν μπορούσα να περιμένω την ώρα που θα πήγαινα και πάλι στο γιατρό για να ακούσω αυτό το "τικ τακ", την καρδιά του μωρού μου! Ευτυχώς μέχρι τώρα, πέρα από την υπνηλία και την κούραση, δεν είχα κανένα άλλο σύμπτωμα.
Μόνο που ήθελα τόσο μα τόσο πολύ να φάω κάτι γλυκό! Όμως ο γιατρός δε με άφηνε... Αλλά πως να πω όχι στον κολλητό μου που με κάλεσε να πάμε για βάφλα, που τόσο λατρεύουμε να "τσακίζουμε", για να με κεράσει που έγινε 3η φορά θείος; Δεν ήξερε κανείς άλλος πέρα από τις οικογενειές μας και το συνάδελφο, πως είμαι έγκυος. Θα το πω και στον κολλητό μου, είμαστε από παιδιά φίλοι... Ή μήπως να μην το πω; Ουφ, τι μου κάνει τώρα κ αυτός! Θέλω σαν τρελή να φάω βάφλα αλλά η μόνη περίπτωση να πιστέψει ότι δεν πρέπει να φάω, είναι να του πω την αλήθεια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου